مهدیه

خداوندبه پیغمبراکرم (ص) می فرماید:لو كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ.(آل عمران:159).ازاین آیه برمی آید که اگر پیامبراکرم(ص)دربرخوردبامردم ودراصلاح آنان خشن وسخت گیر می بود ومدارا نمی کرد قادرنبود آن ها رااصلاح کند وباعث می شدکه مردم ازپذیرش اسلام سرباز زنند وازنعمت هدایت محروم گردند.بی گمان،این حقیققت را می توان درخانواده وتربیت فرزندان نیز یافت.
چه بسا افرادی که قربانی خشونت والدین به ویژه پدرشده وازتربیت سالم محروم گشته اند این گونه افراد به علت برخوردهای خشن ومستبدانه گرقتارعقده حقارت اند وهمین عقده حقارت سرچشمه ی بسیاری از رفتارهای نادرست آن هاست.
رفتارخشونت آمیز پدر یا مادر فضای خانه رااز صمیمیت وهمدلی عاری می سازد وبذرکینه ودشمنی رادرضمیر فرزندان می پاشد.کودکان یا نوجوانان مفری ندارند وممکن است دربرابرخشونت تسلیم شوند اماین وضع برای همیشه می پاید؟آیا فرزندی که همواره از سخت گیری اهی بی مورد وخشونت بی جای پدر ومادردررنج است می تواند رابطه ی روحی وپیوند عاطفی با آن ها برقرار کند وبرای همیشه در کنارشان بماند؟